Οι Whitesnake είναι βρετανικό ροκ συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε από τον τραγουδιστή Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ μετά την αποχώρηση του από τους Deep Purple, το 1978.

Βιογραφία
Τα πρώτα χρόνια
Οι Whitesnake δημιουργήθηκαν στο Μίντλεσμπρο το 1978, με τους κιθαρίστες Μπέρνι Μάρσντεν και Μίκι Μούντι, τον μπασίστα Νιλ Μάρεϊ, τον κιμπορντίστα Τζον Λορντ και το ντράμερ Ντέιβ Ντάουλ να πλαισιώνουν τον Κόβερντεϊλ. Τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς κυκλοφόρησαν το ΕΡ “Snakebite” και ένα μήνα αργότερα ακολούθησε ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο “Trouble”, σκαρφαλώνοντας στο # 50 των βρετανικών τσαρτ.[1] Για την προώθηση του δίσκου, το συγκρότημα περιόδευσε στην Ευρώπη, ενώ το φθινόπωρο του 1979 κυκλοφόρησαν το δίσκο “Lovehunter” ανεβαίνοντας στο # 29 της πατρίδας τους.[2]

Οι Whitesnake σε ζωντανή εμφάνιση το 1981
Το χειμώνα του 1979, ο πρώην ντράμερ των Deep Purple Ίαν Πέις, πήρε τη θέση του Ντάουλ και το συγκρότημα ηχογράφησε το “Ready an’ Willing”, το οποίο έφθασε στο # 6 και έγινε χρυσό, στη Μεγάλη Βρετανία.[3] Ο δίσκος περιείχε την μεγάλη επιτυχία “Fool for Yοur Loving” και κατά την περιοδεία για την προώθηση του οι Whitesnake εμφανίστηκαν σαν πρώτο όνομα στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ, μαζί με το Ρόρι Γκάλαχερ και τους UFO.[4]

Στις 1 Νοεμβρίου 1980 κυκλοφόρησε το “Live…In the Heart of the City”, το οποίο σκαρφάλωσε στο # 5 στο Ηνωμένο Βασίλειο και έγινε πλατινένιο.[5] Πέντε μήνες αργότερα, το συγκρότημα επέστρεψε με το “Come an’ Get It”, το οποίο ανέβηκε στη δεύτερη θέση στην πατρίδα τους και συνοδευόταν από την επιτυχία “Don’t Break My Heart Again”.

Το 1982, ο Μπέρνι Μάρσντεν αντικαταστάθηκε από τον Μελ Γκάλεϊ των Trapeze, το μπάσο ανέλαβε ο Κόλιν Χόντγκινσον και τα τύμπανα ο Κόζι Πάουελ. Η νέα σύνθεση κυκλοφόρησε το “Saints & Sinners” στις 20 Νοεμβρίου του 1982, ανεβαίνοντας για τέταρτη συνεχόμενη φορά στο βρετανικό Top-10.[6] Κατά την περιοδεία του δίσκου, οι Whitesnake εμφανίστηκαν σαν πρώτο όνομα στο φεστιβάλ “Monsters of Rock” του 1983, μαζί με τους ZZ Top, Dio, Twisted Sister, Diamond Head, Meat Loaf, κ.α..[7]

Στα τέλη του 1983, το συγκρότημα ηχογράφησε το δίσκο “Slide It In” ο οποίος έγινε το πρώτο τους άλμπουμ που έφθασε στο αμερικάνικο Top-40.[8] Ο δίσκος περιείχε τις επιτυχίες “Guilty of Love”, “Give Me More Time” και “Love Ain’t No Stranger”. Λίγο πριν τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ ο Τζον Σάικς είχε πάρει τη θέση του Μίκι Μούντι, ενώ κατά τη διάρκεια της περιοδείας ο Μελ Γκάλεϊ έσπασε το χέρι του, με αποτέλεσμα ο Σάικς να αναλάβει όλα τα κιθαριστικά μέρη για τις υπόλοιπες εμφανίσεις τους.